Lidia 10 jaar bij KinderThuisZorg
''Na al die jaren heb ik zo veel ervaring opgedaan. Je laat je gevoel dan ook vaak meespelen.''
Als klein kind wist ik altijd al wat ik wilde worden: “Kraanzuster (ja met een -n-) , niet voor de moeders maar wel voor de baby. Zo stond het in mijn plakboek van de kleuterschool. Dus gedurende mijn schoolloopbaan richtte ik daar mijn pijlen op. Zo kwam ik direct van de HBO-v terecht op afdeling ‘Zuigelingen’ van het (toen nog oude) Sophia Kinderziekenhuis. Daar startte mijn reis als kinderverpleegkundige. Ik genoot van het werk en kon van mijn hobby mijn werk maken, zo voelde dat voor mij. Na 21 jaar Sophia Kinderziekenhuis ervaarde ik veel technische handelingen ten opzichte van het contact met het kind en zijn ouders (ja, moeders had ik intussen geaccepteerd). Ik besloot uit de “Sophia Kinderziekenhuis trein” te stappen en over te stappen op de volgende trein: “KinderThuisZorgNederland.” Niet wetende waar deze trein mij precies zou brengen, het werd een heel nieuw avontuur….
Daarna vervolg ik mijn reis bij KinderThuisZorg weer. Mijn trein heeft ook nog verbinding nodig, in 1 treinstel kunnen maar weinig kinderen meerijden. Juist de verbinding om alle treinstellen aan elkaar te koppelen tot een lange trein vol kennis, kunde en passie voor kinderen heeft ervoor gezorgd dat ik al 10 jaar met heel veel plezier bij KinderThuisZorg werk. Ik werk zelfstandig, maar nooit alleen. Ik heb veel steun aan mijn team, zij zetten mij soms op het juiste spoor of zetten het sein op rood als ik geneigd ben te hard door te rijden. KinderThuisZorg zorgt voor de broodnodige ondersteuning onderweg, zij zijn mijn bovenleiding waardoor mijn trein kan blijven rijden.
De trein, alle treinstellen, machinist, conducteur, brandstof en de bovenleiding, ik heb alles om mijn treinavontuur bij KinderThuisZorg nog veel jaren te laten duren.